۳ مطلب در بهمن ۱۳۹۶ ثبت شده است


 بنظرتون نماز هایی که ما میخونیم،واقعا نمازن؟

میدونید از کجا میشه فهمید که کار رو درست انجام دادیم یا نه؟ببینید هر کاری یه نتیجه ای داره،بلند مدت یا کوتاه مدتش رو کاری نداریم،مهم اینه که نتیجه داره.پس ما بعد از هر کاری با چک کردن نتیجه میتونیم بفهمیم کار رو درست انجام دادیم یا نه.

خب حالا برگردیم تو بحث خودمون:ماها از نماز خوندنمون نتیجه ای هم میگیریم؟چه نتیجه ای؟من نمیگم نماز خوندنمون نتیجه نداره ولی باید فکر کنیم نتیجه ای که دستمون رو میگیره به اندازه عظمت نماز(ذکرالله اکبر) هست با نه؟اگر نیست گیر کار کجاست و چطور درستش کنیم؟

یه جمله ای از حضرت آقا دیدم(شاید باورتون نشه،دو ساله که هر بار بهش فکر میکنم از زیبایی و عمق معناش به شعف میرسم)که فکر میکنم خیلی بهمون کمک میکنه:«جوانان عزیز:دقایق معدود نماز را فقط برای نماز بگذارید.»

نماز آقا

گاهی سادگیٍ جملات آدم رو غافل میکنه از فکر کردن درموردشون.اما در زیبایی این جمله همین بس که چندین دستور اخلاقی بزرگان تو همین توصیه ساده جا گرفته.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ بهمن ۹۶ ، ۰۰:۵۷
احمد جانقربانی


فرهنگ سازی تلاوت قرآن در نماز

اهمیت و جایگاه نماز و انس با قرآن در آیات و حیانی و احادیث نبوی و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) به تعدد ذکر گردیده است. رسول الله (ص) به تلاوت سور قرآن کریم در رکعتین نمازهای واجب و مستحبی عنایت ویژه ای داشته اند. رویکرد معنادار رسول الله (ص) و ائمه معصومین (ص) به تلاوت سوره های قرآن در نماز و عمومیت بخشی به حفظ سور قرآن و تمرین و تکرار صحیح آن برای تلاوت در نمازهای واجب و مستحبی بدین جهت بوده تا میزان آشنایی و انس اهل نماز با سوره های قرآن را افزایش داده و زمینه بهره برداری آنها را از برکات و خیرات و نورانیت قرآن ارتقاء بخشیده و عروج نورانی نماز آنها را با تلاوت سور قرآن کریم به عالی ترین حد برسانند. در این مقاله گام های اساسی رسول الله (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت برای فرهنگ سازی تلاوت قرآن کریم در نماز مطرح گردیده است.

کلید واژه

نماز، تلاوت قرآن، فرهنگ سازی تلاوت قرآن در نماز.

آیات الهی نماز در قرآن

اهمیت و جایگاه نماز به عنوان یک وظیفه الهی در آیات متعدد قرآن کریم مطرح گردیده است. در ابتدا به آیات نماز در بزرگترین سوره قرآن یعنی سوره بقره پرداخته، سپس به طرح سایر آیات در سور دیگر قرآن با عناوین رابطه نماز و ولایت، نماز و مؤمنان؛ نماز و انبیاء و مخالفان نماز می پردازیم. مجموعاً 52 آیه از آیات الهی قرآن یپرامون نماز می باشد که آنها را به صورت دسته بندی مشخصی به پیشگاه خوانندگان محترم عرضه می داریم و آنگاه نام های نماز در قرآن کریم را مطرح می نماییم.

* الذین یومنون بالغیب و یقیمون الصلوه و مما رزقناهم ینفقون.* (1)
«آن کسانی که به جهان غیب ایمان آرند نماز را به پا می دارند و از هر چه روزیشان کردیم انفاق می کنند.»:

* و اقیموا الصلوه و ءاتوا الزکوه و ارکعوا مع الراکعین*(2)
و نماز را به پا دارید و زکات بدهید و با خدا پرستان حق را پرستش کنید.

* و استعینوا بالصبر و الصلوه و انها لکبیره الا علی الخاشعین.* (3)
«از خداوند، با صبر و نماز یاری بجویید و صبر و نماز به غیر از خاشعین بر دیگران دشوار است.»

* و قولوا للناس حسناً و اقیموا الصلوه و ءآتوا الزکاه* (4)
«به زبان خوش با مردم تکلم کنید و نماز را به پای دارید و زکات مال خود را بدهید.»

* واقیموا الصلوه و ءاتوا الزکوه و ماتقدموا للانفسکم من خیر تجدوه عندالله* (5)
«و نماز را به پای دارید و زکات بدهید و بدانید آنچه برای خود پیش می فرستید در نزد خدا خواهید یافت.»

* و اذا جعلنا البیت مثابه للناس و امنا و اتخذوا من مقام ابراهیم مصلی و عهدنا الی ابراهیم و اسماعیل ان طهرا بیتی و العاکفین والرکع اسجود* (6)
«و به یاد آر هنگامی که قرار دادیم خانه کعبه را محل امن و دستور داده شد که مقام ابراهیم را جایگاه پرستش خدا قرار دهید و از ابراهیم و فرزندش اسماعیل پیمان گرفتیم که حرم خدا را از هر پلیدی پاکیزه دارید برای اینکه اهل ایمان به طواف و اعتکاف حرم بیایند و در آن نماز و طاعت خدا به جای آرند.»

* و اقام الصلوه و ءآتی الزکوه و الموفون بعهدهم اذا عاهدوا* (7)
«و نماز را به پا دارید و زکات به مستحق برسانید و به هر که عهد بسته اید به عهد خود وفا کنید.»

* حافظوا علی الصلوات و الصلواه الوسطی و قوموا الله قانتین* (8)
«بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید و خاضعانه برای خدا به پا خیزید.»

* ان الذین امنوا و عملوا الصالحات و اقاموا الصلوه واتوا لزکوه لهم اجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون* (9)
«همانا آنان که اهل ایمان و نیکوکارند و نماز به پا دارند آنان نزد پروردگارشان پاداش نیکو خواهند داشت و هرگز ترس از (آینده) و اندوه (از گذشته) نخواهند داشت.»

* فنادته الملائکه و هو قائم یصلی فی المحراب.* (10)
«پس زکریا را فرشتگان ندا کردند هنگامی که در محراب عبادت به نماز ایستاده بود.»

* یا مریم اقنتی لربک و اسجدی و ارکعی مع الراکعین.* (11)
«ای مریم فرمان بردار خدا باش و نماز را با اهل طاعت به جای آر.»

* من اهل الکتاب امه قائمه یتلون آیات الله آناء الیل و هم یسجدون.* (12)
طایفه ای از اهل کتاب در دل شب به تلاوت آیات خدا و نماز و طاعت حق مشغول هستند.

* یا ایها الذین امنوا لا تقربوا الصلاه و انتم سکاری حتی تعلموا ما تقولون.* (13)
«ای کسانی که ایمان آورده اید در حال مستی به نماز نزدیک نشوید تا بدانید چه می گویید؟»

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ بهمن ۹۶ ، ۰۱:۱۹
احمد جانقربانی


نماز در اندیشة مولانا
نماز در اندیشة مولانا


 

نویسنده:غلامرضا شمسی*




 
نماز یکی از مهمترین عبادت‌های مسلمانان است که بر پا داشتن آن در عرفان اسلامی و سیروسلوک اهمیتی والا دارد. از همان آیات آغازین قرآن کریم، در سورة بقره، به اقامة نماز، و این که از نشانه‌های متقین است، اشارت رفته است «الذین یومنون بالغیب و یقیمون الصلوة»(3/2) و پس از آن نیز در سراسر قرآن، به برپایی آن تأکید شده است. در اهمیت نماز، الفاظ گهربار فراوان نیز از رسول خدا و سیره ایشان وجود دارد که صوفیه در کتب خویش، با استناد به همین آیات و احادیث در آداب نماز و ارزش آن در سلوک، سخنان بسیار نگاشته اند.از آن جمله می‌خوانیم:‏
‏رسول (ص) گفت:«مثل این پنج نماز همچون جوی آب روشن است که بر در سرای کسی می‌رود و هر روز پنج بار خویشتن را بدان آب بشوید: ممکن است که بر وی هیچ شوخی بماند؟» گفتند:نه، یا رسول الله. گفت: «این پنج نماز گناه را آنچنان ببرد که آب شوخ را.»(غزالی،159:1375) ‏
‏نقل ماجراهای اغراق‌آمیز از استغراق بزرگان تصوف در عالم نماز و کشف و شهود، از دیگر موضوعاتی است که در کتب صوفیه به جهت تشویق سالکان وجود دارد.‏
‏«یکی گفت: من از پس ذوالنون نماز می‌کردم. چون ابتدای تکبیر کرد و گفت:الله اکبر بیفتاد ؛ چون جسدی که اندر او حس نباشد.‏
‏و جنید- رضی الله عنه - چون پیر شد، هیچ ورد از اوراد جوانی ضایع نکرد. وی راگفتند: ایها الشیخ، ضعیف گشتی، بعضی از نوافل دست بدار.» گفت:« این چیزهایی است که اندر بدایت، هرچه یافته ام بدین یافته ام بعد از قضای خدای، محال باشد که دست ازین بدارم اندر نهایت.»(هجویری،1387 :444-443)‏
‏ «نقل است که[رابعه عدویه] شبی در صومعه نماز می‌کرد. در خواب شد. از غایت شوق و استغراق، نیی در چشم او شد، چنان که او را خبر نبود از غایت خشوع»(عطار،77:1382) ‏
‏بدین گونه در سایر کتب عرفانی نیز دربارة اهمیت نماز فصولی پرداخته شده است تا سالکان در ادای آن غفلت نورزند، و در برپایی آن استمرار به خرج دهند. جلال الدین محمد بلخی نیز از گروه این صوفیان برکنار نیست.او در کتاب مثنوی معنوی که دستورنامة سلوک است، به ذکر ابعاد گوناگون نماز که یکی از اعمال شرعی است، اهتمام ورزیده است. در نظر او، حقیقت که والاترین مرتبة ادراک و سرمنزل سلوک است، چیزی جز بطن و مغز اعمال شرعی نیست. اعمال شرعی چون علم کیمیاست که به کاربستن آنها مس وجود انسان را به زر که رسیدن به حقیقت است تبدیل می‌کند. (زمانی،1385،ج5: 14)‏
‏بررسی اندیشه‌های عارفانه مولانا دربارة «نماز» از یک سو نشان دهندة میزان توجه او به این عبادت الهی است و از سوی دیگر می‌توان با یاری از ذهن پویای مولانا به زوایای پنهانی از نماز دست یافت که حاصل تجارب عرفانی و مشهودات اوست.‏
‏نماز خواندن در اندیشة مولانا تا بدان اندازه اهمیت دارد که «بی‌نمازی» در مثنوی معنوی، کنایتی از آلودگی است:‏

نماز در اندیشة مولانا

در قفس افتند زاغ و جغد و باز 
جفت شد در حبس پاک و بی نماز(2380/6)‏
صیقلی را بسته‌ای، ای بی نماز 
وان هوا را کرده‌ای دو دست باز(2476/4)‏
دور این خصلت ز فرهنگ ایاز 
که پدید آید نمازش بی نماز(1974/5)‏
در حکایتی از دفتر سوم، دلیل کشته شدن مصریان هوادار عزالدین به دست مغولان، شومی بی نمازی آنان است:‏
تا بدین حیله همه جمع آمدند 
گردن ایشان بدین حیله زدند
شومی آن که سوی بانگ نماز 
داعی الله را نبردندی نیاز(862-861/3)‏
‏ سبک شمردن نماز و سرگرمی به امور دنیوی موجب بی‌حاصلی است؛ چنان که نمازگزاران، پیامبر را وانهادند و به شنیدن صدای کاروان تاجران به سوی آنان شتافتند:‏
ماند پیغمبر به خلوت در نماز 
با دو سه درویش ثابت پرنیاز
گفت: طبل و لهو و بازرگانیی 
چونتان ببرید از ربانیی؟
بهر گندم تخم باطل کاشتید 
وان رسول حق را بگذاشتید(427-424/3)‏
‏مولانا دلیل سستی در انجام نماز را آلودگی روحی و شکم خوارگی می‌داند؛ حتی اگر عارفی چون بایزید بسطامی باشد:‏
بایزید از بهر این کرد احتراز 
دید در خود کاهلی اندر نماز
از سبب اندیشه کرد آن ذولباب 
دید علت، خوردن بسیار آب(1700-1699/3)‏
پس طبیعی است که اسیر خشم وشهوت، اهل نماز نباشد:‏
باد خشم و باد شهوت، باد آز
برد آن را که نبود اهل نماز(3803/1)‏
سؤالی که ممکن است در ذهن هرکس پیش‌آید، آن است که نماز گزاران بندة خشم و شهوت نیز کم نیستند. اما باید دانست که مولانا در مثنوی، بارها از نتیجة اعمال به عنوان شرط درستی آنها سخن گفته است. مثل حکایت شاهی که دو غلام خرید و با یکایک آنان به تنهایی سخنانی گفت. در سخن با آن که نیکومخبر و خوش باطن بود؛ گفت: این نماز و روزه‌های ما عَرَض‌اند و در قیامت باقی نمی‌مانند تا خدا براساس آنها دربارة ما حکم کند، پس ادای آنان چه ارزشی دارد؟ آن غلام پاسخ می‌دهد که: هر عملی در عالم غیب، همگون خود را پدید می‌آورد و همان‌ها پاداش یا سزای عمل ماست:‏
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ بهمن ۹۶ ، ۰۲:۳۷
احمد جانقربانی